مسئلۀ قرینه‌ای شر بی‌وجه

مسئلۀ شر برهانی است که عمدتاً از جانب خداناباوران علیه خداباوری مطرح شده است. خداناباوران استدلال می‌کنند که شر موجود در جهان دلیلی است بر اینکه خدایی که ادیان ابراهیمی – یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام – مدعی وجود آن هستند، وجود ندارد؛ زیرا اگر خدای این ادیان که واجد سه صفت قدرت مطلق، علم مطلق و خیر مطلق است وجود می‌داشت، با علم بی‌مرز خود از وقوع شرور آ گاه می‌شد و خیرخواهی محض وادارش می‌ساخت برای رفع آنها اقدام کند. از طرف دیگر، چون قدرت چنین خدایی مطلق است، رفع شرور برای او مقدور می‌بود. پس اگر خدای ادیان ابراهیمی وجود می‌داشت، می‌بایست جهان عاری از شر باشد. از میان صورت‌بندی‌های مختلفی که از استدلال شر ارائه شده، استدلال قرینه‌ای ویلیام رو یکی از مهم‌ترین صورت‌بندی‌ها است. مسئلۀ قرینه‌ای شر، برخلاف مسئلۀ منطقی شر که می‌خواهد نشان دهد وجود شرور دلیلی قاطع بر رد وجود خدا است، ادعایی فروتنان‌هتر دارد: وجود شرور دلیلی است که خداناباوری را معقول‌تر از خداباوری می‌سازد. کتاب حاضر، در هشت فصل، به آرای متقدم، میانه و متأخر ویلیام رُو می‌پردازد و نویسنده می‌کوشد نشان دهد هرچند استدلال رُو به‌طور عمومی با شکست مواجه می‌شود و نمی‌تواند استدلالی قاطع علیه خداباوری لحاظ شود، از منظری دیگر می‌تواند توجیهی باشد برای خداناباوری فرد خداناباور.