نشانه‌شناسی

نشانه شناسی به مطالعه نشانه ها و چگونگی کارکرد آنها می پردازد و می توان از آن تحت عنوان دکترین نشانه ها یاد کرد. در طول تاریخ مطالعات نشانه شناختی، به پدیده نشانه از دیدگاه های گوناگون نگریسته شده است. اومبرتو اکو بر این باور است که در نشانه شناسی نه از«نشانه ها» بلکه از نقش نشانه ای باید سخن به میان آورد.

فردینان دو سوسور که از او به عنوان پدر زبان شناسی نوین یاد می شود ، به مطالعه زندگی و حیات نشانه ها در بطن زندگی اجتماعی می پردازد و در پروژه خود که تحت عنوان Semiology مطرح شده است ، بر سرشت اختیاری نشانه تاکید می کند . نشانه که موضوعی فیزیکی و معنادار است ، از ترکیب دال و مدلول شکل می گیرد . بین این دو ، رابطه ای طبیعی و یا ضروری برقرار نیست ، بلکه رابطه میان آنها از طریق قرارداد ، قاعده و یا توافقی برقرار می شود که مورد پذیرش جامعه است . از منظر سوسور ، کلید فهم نشانه ها توجه به رابطه ساختاری آنها با نشانه های دیگر بود . به طور  کلی ، سوسور توجه خود را بیشتر به خود نشانه معطوف کرده است و توجه چندانی به دلالت آن به واقعیت های بیرونی نشان نمی دهد.