حق حیوان، خطای انسان

اینکه حیوانات از حقوق اخلاقی برخوردارند یا نه چه تفاوتی ایجاد می کند؟ اگر حیوانات از حقوقی برخوردار نباشند، هیچ‌یک از شیوه‌های بهره‌کشی انسان‌ها از آنها اصولا خطا نیست. از سوی دیگر، اگر حیوانات از حقوقی برخوردار باشند، همۀ اَشکال بهره‌کشی ما از آنها اصولا خطاست و بی‌درنگ باید متوقف شود. برخورداری یا عدم‌برخورداری حیوانات از حقوق تا این اندازه برجسته و مبنایی است.

اگر زمانی که حیوانات برای خوراک پرورش داده می‌شوند، برای پوستشان به دام انداخته می‌شوند، یا به‌منزلۀ ابزار پژوهش استفاده می‌شوند، حقوقشان نقض می‌شود، پس وظیفۀ ما خواهد بود شیوۀ زندگی خود را، از خوراکی که می‌خوریم (یا نمی‌خوریم) تا لباس‌هایی که بر تن می‌کنیم (یا نمی‌کنیم)، تغییر دهیم. هیچ‌چیز بهتر از پرسش دربارۀ حقوق حیوانات توضیح نمی‌دهد که چگونه نظریه‌های اخلاق به زندگی روزانه ما سرریز می‌کنند.

تام ریگان از نخستین متفکرانی بوده که شورمندانه به حقوق حیوانات باور داشته و برای آن استدلال‌هایی فلسفی عرضه کرده است. او معتقد است نظریۀ اخلاقی که در آن حقوق حیوانات تأیید می‌شود از لحاظ عقلی رضایت‌بخش‌تر از نظریه‌هایی است که در آنها حقوق حیوانات رد می‌شود. مبنای بحث او این دو پرسش است: آیا همۀ انسان‌ها، و فقط آنها، از جایگاه و حقوق اخلاقی برخوردارند؟ آیا همۀ موجودات حساس، و فقط آنها، از جایگاه و حقوق اخلاقی برخوردارند؟